Við innra hönnun smíðahúsa er beint að nýtingu á sérstæðum rýmleika smíðaðra húsa, með því að jafna saman virki, falð og óafturkræfna sameiningu smíðþátta. Í gegnum venjuleg hús eru innra rými smíðahúsa formuð af mælum og tengslum smíðaeininga, sem krefst hönnunarráða sem virka með en ekki gegn þessum gerðarþáttum. Opin svæði eru algeng áætlun, þar sem lágmarkað er á sýnilegan áhrifum tenginga eininga og búið er til tilfinningu um vídd, með því að sameina býli, borðaðarrými og kjallara í einu. Sérhannaða byggingarbúnaður, eins og veggspjöld, gluggahesti eða smíðakista, er oft notaður til að nýta hnitmiðaða plássnýti, sérstaklega í smærri smíðahúsum, og til að fela sýnilegar ása á milli eininga. Val á efni leikur lykilroli í sameiningu innra, með samfelldu gólfi (viður, vínýl eða steypa) sem heldur áfram yfir markaðarmörk eininga til að búa til samfellda útlit, en samræmd lit á veggi eða fóleyði getur holt á millibreytingum í byggingunni. Belysing er einnig mikilvægur þáttur, með innbyggðum ljósum, hengiljósum eða baðalyfingaljósum sem eru notuð til að birta upp á byggingarfræðilegar einkenni og lýsa hornum sem gætu verið skuggað af tengingum eininga. Sveifn er lykilatriði í innri smíðahúsum, með hreyfanlegum skiptingum, gluggudeglum eða margnota búnaði sem leyfir íbúum að breyta rýmum eftir því sem þarf breytist, til dæmis með því að breyta heimilisstofu í gestherbergi. Lokun og búnaður eru valdir fyrir varanleika og stíl, með möguleikum frá fyrirætlanlegum kanteppum yfir í dýrari steypuyfirborð, svo innrið sýni persónulegt bragð. Með því að nýta smíðauppbyggingu sem hönnunarvæni en ekki takmörkun, ná smíðahúsin í innri rými sáttmælandi blöndu af gagnleika og fagurðar, og sýna að fyrframunuð hús geta verið jafn þægileg og sjónarlega áferðarleg og venjulega byggð hús.