Höfnahúsdreiðsla felur í sér hönnunarskráningu og búnaðarlega sjónarmiðið að kúlulaga býggingum fyrir íbúðir, með jafnvægi á milli formgerðar, virkur og umhverfisþáttanna. Aðalatriðið í höfnahúsdreiðslu er að nýta rúmfræðilegu hagkvæmi kúlunnar, sem veitir hámark af innra plássi með lágmarks yfirborðsflatarmáli, sem minnkar magn byggingarmaterials og bætir orkunýtingu. Hönnuður verður fyrst til að ákveða stærð og tilgang höfnarinnar - hvort sem er lítið veiðihleði, fjölskylduhús eða viðskiptarúm - og síðan að velja viðeigandi tegund höfnar, eins og geódesískar höfnir (gerðar úr þríhyrningsplötum), monólítískar höfnir (steyptar í stein) eða höfnir með ramma undirstöðu (með beinagrind). Hönnunarferlið felur í sér reikning á gerðarþrýstingi, tryggja að hneturinn geti standið á móti vindáhrifum, snjó og jarðskjálftum, ásamt því að sameina helstu þætti eins og hurðir, gluggar og aðgengi að þaki. Náttúrulegt ljós er lykilkostur í hönnun, með áætlaða gluggastöðu til að hámarka dagsljóss og búa til björt og loftslétt innri umhverfi. Loftneysingarkerfi eru hönnuð þannig að hún virka í takt við náttúrulega loftstraumann í höfninni, til að koma í veg fyrir aukningu á raki og viðhalda þægilegum hitastigum. Ytri útlit breytast mjög, frá lágmarksgleruþýðingum og einlita yfirborðum til náttúrulegri hönnun sem sameinar sig með umgjörðinni. Innri skipulag er sveigjanlegt, með opið hætti á grunnplanum til að nýta bogin rými á bestan hátt, en sérsniðin búnaður og húsgögn eru oft hannaðir til að passa við höfnina. Uppbætandi hönnunarreglur eru aukinlega sameinaðar, með þáttum eins og sólarplötuhönnun, grænum þökum og regnvatnssöfnunarkerfum sem eru sameinað í heildarætlan. Höfnahúsdreiðsla er blöndu af tæknilegri nákvæmni og búnaðarlegri tjáningu, sem skilar húsum sem eru ekki aðeins öruggir og hagkvæmir, heldur einnig sérstakir í útliti og hentugir fyrir ýmsar lífshættir og umhverfi.